"O, een trampoline", denk jij misschien.
"Nee, veel meer dan dat", zeggen wij!
Zo zijn ze ontstaan
Onze apparaten zijn ontstaan uit een trampoline. Voor de eerste Luna gebruikten we twee stukken van een trampolinedoek.
Om precies te zijn was dat doek in de lengte in tweeën gesneden om een houding met twee voeten mogelijk te maken waarbij de voeten onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen. Tegenwoordig zijn het twee banden van stevig textiel, die elk met acht veren in het swingboard-frame zijn opgehangen.
Maar waarom is dat eigenlijk zo en wat is het grote verschil?
In het kort
Trainen op een instabiele ondergrond biedt vele voordelen. Om die te versterken, hebben onze apparaten er twee. Zo kun je jezelf niet meer voor de gek houden. Dat doet namelijk iedereen. Elke dag.
Ga maar na: welke activiteit je ook doet op een dag, je doet het vaak vele uren. Dat leidt ertoe dat bepaalde structuren overbelast raken, terwijl andere volledig onbenut worden gelaten.
Je lichaam slaagt er echter in deze scheve situatie in stand te houden. Vaak jarenlang. Tot op een dag de bom barst! Pijn, symptomen van slijtage, nog meer overbelaste gebieden: een vicieuze cirkel.
Terug naar de Tapes. Wat denk je dat er gebeurt wanneer je op twee Sensopro Tapes gaat staan?
Precies! Je lichaam gaat automatisch corrigeren en zoekt het midden. Hoe meer moeite dat kost, hoe meer compensatiestrategieën het zoekt om het probleem te omzeilen.
Als je elke dag, of minstens twee keer per week, op een Sensopro-apparaat staat, leert je lichaam wat voor jou een gezonde, optimale houding is en slaat het dat als standaard in je hersenen op. Dat versterkt je onderbelaste houdingsspieren en verlicht de overbelaste pijngebieden.
De twee Tapes bieden daarbij een wezenlijk voordeel boven een wankel enkel stavlak: de ene kant kan namelijk onafhankelijk van de andere werken.
«Ik wil graag een slackline voor binnen»
zei Luna tegen haar oom, voordat die het mes in de trampoline zette om de eerste Tapes te maken.
In wezen gaat het om de zogeheten houdingsreflexen. Elke positieverandering van ons bewegingsapparaat leidt tot aanpassing van de krachtenverdeling door het hele lichaam.
Laten we bijvoorbeeld eens het zetten van een stap in detail bekijken. Dat geeft een aardig idee van hoe ontzettend veel veranderingen daarbij per milliseconde plaatsvinden. En bedenk dat we tijdens het lopen misschien een praatje met een collega maken. Of met iemand bellen, een straatreclame bekijken, een schoen voelen knellen of bedenken welke boodschappen we nog nodig hebben.
Hoe zouden we ons ook nog kunnen bezighouden met het bewust activeren van de betrokken spieren? Terwijl dat er minstens de helft zijn van de ongeveer 650 spieren die we hebben!
Gelukkig hoeft dat ook niet, dankzij proprioceptie: ons vermogen de positie van het eigen lichaam waar te nemen zonder het te zien of te voelen.
Meer weten?
